طبقه بندی گالوانیزه

گالوانیزه کردن به فناوری تصفیه سطحی مربوط به آبکاری یک لایه روی روی سطح فلز، آلیاژ یا مواد دیگر برای ایفای یک اثر زیبایی شناختی و جلوگیری از زنگ زدگی اشاره دارد. روش اصلی مورد استفاده گالوانیزه گرم است.

روی به راحتی در اسیدها و همچنین قلیایی ها حل می شود، بنابراین به آن فلز آمفوتروپ می گویند. روی در هوای خشک بسیار کمی تغییر می کند. در هوای مرطوب، یک لایه کربنات روی قلیایی متراکم روی سطح روی تشکیل می شود. در دی اکسید گوگرد، سولفید هیدروژن و جو دریایی، مقاومت در برابر خوردگی روی ضعیف است، به خصوص در دمای بالا و رطوبت بالا حاوی جو اسید آلی، پوشش روی آسان برای خوردگی است. پتانسیل استاندارد الکترود روی 0.76 ولت است، برای ماتریس فولادی، پوشش روی متعلق به پوشش آندی است، عمدتا برای جلوگیری از خوردگی فولاد، عملکرد محافظ آن و ضخامت پوشش بسیار مرتبط است. پوشش روی پس از آن درمان غیر فعال، رنگ آمیزی یا پوشش داده شده با عامل محافظ نور، می تواند به طور قابل توجهی حفاظت و تزئینی آن را بهبود بخشد.

 گالوانیزه سرد

گالوانیزه سرد که الکتروگالوانیزه نیز نامیده می شود، استفاده از تجهیزات الکترولیتی پس از روغن، ترشی، نمک روی به داخل محلول و اتصال الکترود منفی تجهیزات الکترولیتی، در مقابل صفحه روی، متصل به الکترود مثبت الکترولیتی است. قدرت تجهیزات، با استفاده از جریان مثبت به منفی، یک لایه روی روی لوله رسوب می کند، لوله آبکاری سرد ابتدا پس از گالوانیزه کردن، پردازش می شود.

گالوانیزه مکانیکی

در درام دوار مجهز به آبکاری، گلوله شیشه، پودر روی، آب و پروموتر، گلوله شیشه ای به عنوان محیط ضربه با درام می چرخد، اصطکاک و چکش روی سطح آبکاری تولید انرژی فیزیکی مکانیکی می کند.تحت تأثیر پروموتر شیمیایی، پودر روی پوشش داده شده به سطح پوشش "جوشکاری سرد" می دهد و پوششی صاف، یکنواخت و دقیق با ضخامت معین را تشکیل می دهد.

گالوانیزه گرم

روش اصلی گالوانیزه کردن سطح صفحه فولادی، گالوانیزه گرم است.

گالوانیزه گرم از روش های قدیمی تر توسعه یافته است و صد و هفتاد سال از زمان استفاده از آن در صنعت در سال 1836 می گذرد. در سی سال گذشته

فرآیند تولید ورق گالوانیزه گرم عمدتاً شامل موارد زیر است: صفحه اصلی قبل از آبکاری بازرسی محصول نهایی پس از عملیات غوطه وری داغ و غیره. طبق عادت، با توجه به روش های مختلف درمان آبکاری، فرآیند گالوانیزه گرم به خط بیرونی تقسیم می شود. و بازپخت داخل خط آنیل.